Op 3 mei viert India het 100-jarige bestaan van haar filmindustrie. De Indiase films, en dan met name de films afkomstig uit Bollywood, worden steeds populairder. Wat is het geheim?
Ik werk in Nederland als filmjournalist met als specialisatie Bollywood. Opvallend genoeg krijg ik altijd dezelfde vragen en opmerkingen wanneer het gaat om deze films. “De films zijn toch niet aantrekkelijk, ze hebben zang en dans…” of “het zijn altijd dezelfde verhalen…” of “de verhalen zijn ongeloofwaardig, is allemaal fantasie” en ga zo maar door, maar het grappige is dat wanneer je deze mensen vraagt of ze weleens een film hebben gezien, zij de vraag vaak beantwoorden met “ja, een klein stukje” of “Slumdog Millionaire is toch een Bollywoodfilm?”
Droomfabriek
Bollywood zou een droomfabriek zijn en de films ongeloofwaardig. Hollywood komt met films als King Kong waarin een aap verliefd wordt op een mens. Hoe geloofwaardig is dat? Indiase films bevatten dromen die haalbaar zijn en in deze crisistijden droomt iedereen over simpele dingen in het leven. Je kunt je vaak makkelijk identificeren met situaties en hoofdpersonen omdat het zo dichtbij je ligt.
In Nederland zijn veel mensen geïnteresseerd in andere culturen en films uit andere landen. Ze kijken met gemak naar Franse, Iraanse, Chinese en Arabische films, maar wanneer het aankomt op Indiase films is er een vooroordeel in hun hoofd (gevoed door de beeldvorming van de media) waardoor zij weigeren of er niet voor open staan om deze te bekijken. Dit dragen zij uit naar de rest van Nederland.
Emotie
Echter heb ik vaak genoeg van Nederlanders gehoord dat de emoties die je in Bollywood terugvindt verdwenen zijn in Hollywoodfilms. Neem bijvoorbeeld de emotie liefde. Deze is te vinden in diverse vormen als liefde tussen een man en een vrouw, maar ook vriendschappen, liefde binnen een familie etc.
De Westerse cultuur is zo individualistisch geworden, of moet ik zeggen egoïstisch, dat deze simpele emotie niet meer terug te vinden is in het alledaagse leven of in de Nederlandse films. Zij vinden het prachtig om dit terug te zien op het witte doek.
Nederlandse Media
De Nederlandse media en filmjournalisten hebben geen kaas gegeten van de Indiase films. Ze hebben er eigenlijk simpelweg geen interesse in, zoals ze die tonen in films afkomstig uit het Midden-Oosten of China. En wanneer je geen interesse hebt om enigszins onderzoek te doen naar de films, wie geeft jou dan het recht om erover te oordelen? Om ergens een mening over te hebben moet je op zijn minst enkele films hebben gezien, of niet? Of benader in ieder geval een expert…
Stijgende populariteit
100 jaar Indiase Cinema en de populariteit van Bollywood neemt wereldwijd alleen maar toe. Daar zal toch een reden voor zijn? En het zijn niet eens de Indiers, die zich buiten India bevinden, die de films promoten maar de autochtone bevolking van landen als Korea, China, Japan, Duitsland, Armenie, Zuid-Afrika… etc.
Kijk eens naar onze oosterburen. De autochtone bevolking en de media staan open voor de films en kijken ernaar met dezelfde blik die zij gebruiken om te kijken naar hun eigen films en films uit andere landen.
Het geheim? Entertainment. Bollywood is niet alleen maar zang en dans, zoals het keer op keer wordt omschreven. Bollywood is entertainment. Films zijn bedoeld als entertainment en dan maakt het niet uit waar de film is gemaakt. Een goed verhaal is een goed verhaal, in welke taal dan ook.
Lees ook:Exclusieve foto: Aaradhya Bachchan
Lees ook:Column: Sherlyn Chopra…een Bollywoodster? Yeah Right!
Lees ook:Breaking News: Fox Star Studio’s bevestigt releasedatum My Name is Khan
Lees ook:My Name is Khan in het Duits en Turks
Lees ook:Arjun Kapoor: “Awards goed voor zelfvertrouwen”